Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com



89 letnia królowa Elżbieta na prośbę księcia Karola organizuje w Windsorze bal. Następnego dnia okazuje się, że jeden z gości - rosyjski muzyk, z którym tańczyła królowa - został znaleziony martwy w swoim pokoju. Dość szybko okazuje się, że został zamordowany. Chcąc uniknąć skandalu królowa musi znaleźć mordercę przed wizytą prezydenta Obamy. W tym celu prosi o pomoc świeżo upieczoną asystentkę swojego sekretarza Rosie. Obie kobiety prowadzą na własną rękę śledztwo, które bardzo mocno wskazuje na zamach ze strony Rosji.

Spodziewałem się żartobliwego kryminału, a dostałem brutalny obraz obecnej sytuacji politycznej na świecie. Doskonały pomysł z obsadzeniem królowej Elżbiety jako detektywa i wprowadzenie wątków rosyjskiego FSB sprawdzają się świetnie. Właśnie fakt, że to starsza pani próbuje rozwikłać tajemnicę ściąga troch ciężarku z fabuły, ale wydaje się to zaplanowanym działaniem. Do tego dochodzi duża szczegółowość związana z rodziną królewską i niezła znajomość zależności politycznych. Nie spodziewałem się tak udanej książki. Bardzo przyjemnie skrojone postaci, które pojawiają się w książce w idealny sposób uzupełniają znany dobrze wizerunek zmarłej już niestety monarchini. Opisy samego zamku Windsor bardzo obrazowo rozliczają się z wiekiem posiadłości, a autorka nie boi się wytykać starych i zużytych mebli w pokojach dla gości. Momentami wygląda to jakby autorka była stałą bywalczynią u królowej. Połączenie brytyjskiego kryminału z postacią ukochanej przez wielu królowej Elżbiety II i sielankowym otoczeniem sprawia, że 'Tajemnica morderstwa w Windsorze' staje się pozycją idealną na ciepłe dni. Styl pisarski jest całkiem dobry, a porównanie do dokonań panny Marple czy Flory Steele są jak najbardziej zasadne. Podoba mi się ten powracający trend pisania 'cosy crime', a moja słabość do Wielkiej Brytanii tylko zachęca mnie do takich lektur. Sielankowość, pomimo morderstwa czyni książkę bardzo przyjemną alternatywą dla chłodnych i sterylnych kryminałów z północy Europy. Bardzo dobra książka, która uprzyjemni niejedno popołudnie.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com



89 letnia królowa Elżbieta na prośbę księcia Karola organizuje w Windsorze bal. Następnego dnia okazuje się, że jeden z gości - rosyjski muzyk, z którym tańczyła królowa - został znaleziony martwy w swoim pokoju. Dość szybko okaz...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Charlie i Reg, rodzeństwo nastoletnich wampirów złamało prawo swojego klanu i zostało skazane na życie. Oddani pod opiekę legendarnego łowcy wampirów muszą wrócić do szkoły i zmierzyć się z problemami zwyczajnych nastolatków. Czy możliwość powrotu do bycia nieśmiertelnym będzie bardziej kusząca niż korzystanie z różnorodności życia?

Na zewnątrz coraz cieplej i przyjemniej, a to zachęca do sięgnięcia po trochę lżejszą lekturę. 'Zwykli śmiertelnicy' idealnie wpasowują się w tę niszę. Lekka, młodzieżowa historia, ciepłe dni w wiosce w Iowa i zwykłe, przyziemne problemy nastolatków. Od pierwszego rozdziału tematyka mnie kupiła, a sposób w jaki autorka zabrała się do tematu tylko bardziej mnie wciągnął w lekturę. Zacznijmy id bohaterów, bo to na ich barkach spoczywa ciężar historii. Bardzo jasno przedstawione postaci, o których z miejsca wyrabiamy sobie zdanie. Autorka nie sili się na podróże wewnątrz psychiki, a koncentruje się na uczuciach, pierwszej miłości i szkole. W doskonały sposób opisuje nowe doznania smakowe i zapachowe bohaterów, co przywołuje uśmiech na twarzy czytelnika. Bardzo dobrze wypadają w książce sytuacje, w których zwyczajny nastolatek czuje się komfortowo, a Charlie i Reg nie potrafią odpowiednio się dopasować. Przykładem może być planowanie imprezy szkolnej, która dla przyjaciół głównych bohaterów wydaje się najważniejszą rzeczą na świecie, a młode ex- wampiry przeżywszy tyle czasu nie rozumieją zamieszania. No i jest ten kontrast pomiędzy zwykłym życiem śmiertelnika, a wyczekiwaniem na wiadomości ze świata wampirów, od których będzie zależało dalsze życie rodzeństwa.

Zakończenie historii jest bardzo przewidywalne od samego początku książki, ale to nie przeszkadza w odbiorze samej lektury. Kluczowe bowiem są tutaj rozterki uczuciowe nastolatków, a finalna puenta mówi, że możesz być stuletnim wampirem, ale prawdziwe uczucia i tak cię dosięgną. Bardzo przyjemna lektura na ciepłe dni.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Charlie i Reg, rodzeństwo nastoletnich wampirów złamało prawo swojego klanu i zostało skazane na życie. Oddani pod opiekę legendarnego łowcy wampirów muszą wrócić do szkoły i zmierzyć się z problemami zwyczajnych nastolatków. Czy mo...

Rozwiń

Zwiń

Więcej znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

George Orwell po raz kolejny tworzył książkę ponadczasową. Pierwotnie wydana w 1945 roku książka miała być satyrą na rewolucję październikową i konflikt Stalina z Trockim. Czytając 'Folwark zwierzęcy' w 2024 roku nie sposób znaleźć podobieństw do współczesnej sytuacji politycznej na świecie. chociażby to co dziej się w Rosji, co do złudzenia przypomina akcję książki.

Fabuła książki przedstawiona jest w formie bajki, w której zwierzęta mając dość pracy dla człowieka szykują przewrót i odbierają gospodarstwo. Początkowe założenie równości i wspólnego dobra bardzo szybko zostaje naginane i modyfikowane przez przywódców 'rewolucji' - dwie świnie, Napoleona i Snowballa. Mniej inteligentne zwierzęta chłoną propagandę i manipulacje rządzących, a ci którzy próbują chociaż w drobnym stopniu kwestionować decyzje świń zostają momentalnie spacyfikowani. Pierwotna równość bardzo szybko zmienia się w rządy jednostki, która również jest przykładem totalitaryzmu.

'Folwark zwierzęcy' to książka zupełnie inna niż '1084'. Styl pisania jest inny, ale to może wynikać z faktu, że sama forma tekstu jest odmienna. Niewiele więcej można dodać do opisu tej książki, bo wszystko sprowadza się do kilku zdań podsumowania: Folwark to metafora totalitaryzmu, a na świecie są równi i równiejsi. Dobra i ponadczasowa książka, która niekoniecznie sprawi przyjemność, a raczej zmusi czytelnika do rozmyślań.

Więcej znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

George Orwell po raz kolejny tworzył książkę ponadczasową. Pierwotnie wydana w 1945 roku książka miała być satyrą na rewolucję październikową i konflikt Stalina z Trockim. Czytając 'Folwark zwierzęcy' w 2024 roku nie sposób znaleźć podobieńs...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Zawsze mam problem z ocenianiem zbiorów opowiadań. 'Iluminacje' to jednak zbiór wyjątkowy, bo napisany przez legendę świata komiksu. Stworzenie tych tekstów zabrało autorowi dużą część życia, ale czy przekłada się to na jakość?

Pierwsze opowiadanie zbija czytelnika z tropu stylem w jakim jest napisane. Bardzo kwiecisty język i rozbudowane zdania przykrywają trochę historię kurtyzany w tajemniczym domu bez zegarów. Do końca nie wiadomo o co chodzi, więc szczegóły ignorujemy, a skupiamy się na clue historii, którą jest nieszczęśliwa miłość. Po lekturze tego opowiadania nabrałem dystansu do dalszej lektury. W zasadzie większość opowiadań jest napisana w bardzo specyficzny sposób, który nie każdemu sie spodoba. Charakteryzuje się bardzo rozwleczonymi opisami, które nie mają nic wspólnego z chociażby hipnotyzującymi opisami Stephena Kinga. Kilka opowiadań jest dla mnie zupełnie niestrawnych, ale trafia się również coś fajnego. Przykładem jest 'Zimny pomiar', historia drobnego oszusta - medium, który węszy łatwy pieniądz podczas seansu spirytystycznego, a finalnie bardzo się zaskakuje. Również tytułowe 'Iluminacje' mają w sobie bardzo przyjemny, nostalgiczny vibe i czytają się całkiem dobrze. Kolejnym ciekawym opowiadaniem w zbiorze jest 'Co możemy wiedzieć o Thundermanie', które jest swojego rodzaju hołdem dla branży komiksowej. Fajnie opisane procesy wydawnicze i tworzenie nowej historii. To jest też zdecydowanie najdłuższe opowiadanie, które śmiało mogłoby być traktowane jako osobna powieść. Pozostałe historie zebrane w 'Iluminacjach' raczej nie są warte wspomnienia.

Jak sam autor wspomina, zbiór zawiera jego teksty pisane na przestrzeni kilkunastu- kilkudziesięciu lat. Bardzo nierówny i do tego z okropnie napompowanym językiem. Zdecydowanie wolę Alana Moore'a w scenariuszach do komiksów, bo ta proza nie za bardzo mu się udała.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Zawsze mam problem z ocenianiem zbiorów opowiadań. 'Iluminacje' to jednak zbiór wyjątkowy, bo napisany przez legendę świata komiksu. Stworzenie tych tekstów zabrało autorowi dużą część życia, ale czy przekłada się to na jakość?

Pie...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Flora Steele i Jack Carrington wracają!

Minęło pół roku od momentu kiedy Flora znalazła kolejne ciało i pomogła rozwiązać zagadkę. Tym razem malownicze miasteczko, w którym dziewczyna prowadzi księgarnię zostaje z tyłu, a Flora i Jack wyjeżdżają do Kornwalii. Mężczyzna ma zbierać materiały do nowej książki, a Flora korzysta z okazji żeby odpocząć. Już pierwszego dnia, zaraz po przebudzeniu księgarka wychodzi do ogrodu i w wysokiej trawie znajduje ciało mężczyzny, od którego przyjaciele wynajmują uroczy domek. Chcąc, nie chcąc Flora i Jack angażują się w kolejną zbrodnię, ale tym razem ktoś na nich poluje i próbuje się pozbyć dociekliwej pary. Morderstwo ma swoje źródło w przeszłości, wiąże się w jakiś sposób z lądowaniem w Normandii, rolą jaką odegrała Kornwalia podczas II wojny światowej i z czarownicami. Ciekawska Flora nie przepuści takiej okazji do rozwiązania tajemnicy, a Jack będzie jej w tym towarzyszył.

Bardzo podoba mi się para bohaterów, Flora - młoda, przebojowa i odważna, a dla kontrastu nieco starszy Jack, który wiele w życiu widział, dużo zwiedził i przeżył, a teraz wychodzi ze swojej strefy komfortu żeby dotrzymać kroku przyjaciółce. Intrygujące jest tutaj również napięcie pomiędzy bohaterami, bo w końcu chyba dojdzie do czegoś więcej. Ubolewam trochę nad faktem, że autorka przeniosła akcję z malowniczego miasteczka, chociaż Kornwalia jest tutaj pięknie opisana. Nowe postaci bardzo dobrze się sprawdzają, tylko fabularnie jest trochę zagmatwanie. To co bardzo mi się podobało przy okazji dwóch pierwszych książek to proste historie idealnie pasujące do małej miejscowości. Tutaj idziemy w trochę inne rejony i intryga jest wielowarstwowa, a to nie pasuje mi do postaci Flory Steele. Styl pisania autorki jest na tyle 'przytulny', że 'Morderstwo o poranku' czyta się bardzo szybko i z przyjemnością. Nawet echa wojny i dostosowywanie się społeczeństwa do nowej rzeczywistości nie zaburzają poczucia sielankowości. Kolejny bardzo udany tom przygód Flory Steele i Jacka Carringtona.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Flora Steele i Jack Carrington wracają!

Minęło pół roku od momentu kiedy Flora znalazła kolejne ciało i pomogła rozwiązać zagadkę. Tym razem malownicze miasteczko, w którym dziewczyna prowadzi księgarnię zostaje z tyłu, a Flora i J...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Czasy kiedy amerykańskie filmy akcji musiały mieć jakaś scenę kręconą w Chinatown juz dawno minęły, a wydaje się jakby to było wczoraj. Bardzo przyjemnie wspominam seanse 'Draki w chińskiej dzielnicy' czy 'Legend Kung- fu'. Książka 'Ucieczka z Chinatown' to próba rozliczenia się właśnie ze stereotypami wobec Azjatów w hollywoodzkich produkcjach gdzie wszystko było jednowymiarowe. Musiał być gość od kung -fu, starszy brat, mistrz sztuk walki czy stary mędrzec. Autor w formie scenariusza serialowego i z pewnym dystansem oraz poczuciem humoru przedstawia rozważania na temat co by było gdyby. Miejsca akcji stworzone przez pisarza są równie stereotypowe co zachowania bohaterów. Chociażby restauracja, w której zaczyna sie akcja nosi nazwę 'Złoty pałac'.

Nie przemawia do mnie zupełnie taka forma przedstawienia problemu. Przede wszystkim zbyt częste wybijanie z rytmu podczas lektury, nagłe zmiany 'nazw' (z braku lepszego określenia) bohaterów i skakanie pomiędzy lokacjami w moim przypadku się nie sprawdziły. Gdyby wyciąć z całej książki elementy scenopisarskie i zostawić samo mięso fabularne to otrzymalibyśmy bardzo prosta historię rasizmu wobec Azjatów. Takich historii człowieka, który zaczyna od niczego i próbuje piąć się w górę po drabinie kariery były wiele. Faktem jest, że większość takich książek dotyczy Afroamerykanów, a temat mniejszości Azjatów nie jest zbyt powszechny. Nie do końca zrozumiałem też chyba finałowe sceny w sądzie i dialog pomiędzy 'starszym bratem', a wysokim sądem.

Czy 'Ucieczka z Chinatown' to faktycznie satyra? Może bardziej przez formę w jakiej jest napisana, ale nie zauważyłem podczas lektury niczego zabawnego czy przesadzonego. Stereotypy, które są punktem wyjścia książki istnieją i istniały, a jak będzie w przyszłości? Pewnie nie wiele się zmieni w tej kwestii, bo każdy lubi czasem obejrzeć film o 'gościu od kung -fu' z Chinatown.

Dla mnie słaba pozycja, która za wiele nie wniosła.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Czasy kiedy amerykańskie filmy akcji musiały mieć jakaś scenę kręconą w Chinatown juz dawno minęły, a wydaje się jakby to było wczoraj. Bardzo przyjemnie wspominam seanse 'Draki w chińskiej dzielnicy' czy 'Legend Kung- fu'. Książka ...

Rozwiń

Zwiń